Древнегреческо-русский словарь - М.: ГИИНС. Дворецкий И.Х.. 1958.
ακωλυτί — ἀκωλυτί επίρρ. (Α) [ἀκώλυτος] ανεμπόδιστα, άνετα … Dictionary of Greek
ακώλυτος — η, ο (Α ἀκώλυτος, ον) αυτός που δεν κωλύεται, ο ανεμπόδιστος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἀ στερ. + κωλυτός < κωλύω. ΠΑΡ. αρχ. ἀκωλυτί] … Dictionary of Greek